Heb je het gehoord, Marieke heeft borstkanker?
De dagen na 4 mei leven we in een roes, we vertellen iedereen die het maar wil horen het slechte nieuws maar ik heb nog steeds het gevoel in een "koetjes en kalfjes gesprek" te zitten: Heb je het al gehoord?
Vrijdag gaan we uit eten bij de Japanner, stond al een tijdje gepland omdat Dave 50 geworden is. een gekke maar evengoed leuke avond, met wat galgenhumor heb ik me staande gehouden "Suus, ik ga mee buiten roken, kanker heb ik toch al" 😱
Ik merk dat ik er zelf ook zo wel een beetje in sta, geen idee wat mij te wachten staat en geen idee hoe ik mij de komende tijd ga voelen maar ik hou van een beetje humor en wil zo graag contact houden met iedereen. Dat staat in ook het berichtje wat we in de app naar vrienden en familie hebben gestuurd:
"Wat ik graag zou willen is dat het naar ons en de kids gewoon is zoals het is, het is K^%$#T maar het is zoals het is & we gaan zoveel mogelijk gewoon doen😊 We staan open voor vragen/opmerkingen, lieve gekke berichten of anders.... "
De dagen erna blijkt dat dat ook wel voor anderen fijn is om er zo open over te zijn en komen er veel mensen langs, berichtjes binnen, lieve kaarten, bossen bloemen, geluksmuntjes en kleine kadootjes (voel mij bijna jarig 😂) Het doet ons goed💕
De nachten zijn lang maar wat we slapen slapen we heel diep, Dennis is al sinds 4 mei thuis en dat voelt ook zo fijn! Samen kunnen we dit aan zegt hij!! De kids hebben veel vragen die ze te pas en te onpas stellen en waar wij zo eerlijk mogelijk op antwoorden maar ze gaan gelukkig ook door met hun bezigheden, de vakantie is voorbij op naar het laatste trimester en voor Lune op naar het einde van de basisschool!
& nu is het 10 mei, mag ik vanaf vanmorgen al niks meer eten, wel heeeel veeel drinken en ga ik straks om 13.30 uur volgepompt met radioactief spul door de scan heen. Die radioactieve suiker die vinden kankercellen lekker en die lichten op als er dus uitzaaiingen zijn. Stan zegt "mam, als alles oplicht ben je dus een gloeilamp" 😂 (galgenhumor is dus erfelijk :)
De meest wilde scenario's zijn de afgelopen dagen door mij heen gegaan maar de angst voor serieuze uitzaaiingen in mijn longen, lever, botten, hersens, weet ik veel...begint nu toch wel te winnen😰 Bizar, vorige week leek borstkanker de ergste diagnose die ik kon bedenken...maar nu
De dagen na 4 mei leven we in een roes, we vertellen iedereen die het maar wil horen het slechte nieuws maar ik heb nog steeds het gevoel in een "koetjes en kalfjes gesprek" te zitten: Heb je het al gehoord?
Vrijdag gaan we uit eten bij de Japanner, stond al een tijdje gepland omdat Dave 50 geworden is. een gekke maar evengoed leuke avond, met wat galgenhumor heb ik me staande gehouden "Suus, ik ga mee buiten roken, kanker heb ik toch al" 😱
Ik merk dat ik er zelf ook zo wel een beetje in sta, geen idee wat mij te wachten staat en geen idee hoe ik mij de komende tijd ga voelen maar ik hou van een beetje humor en wil zo graag contact houden met iedereen. Dat staat in ook het berichtje wat we in de app naar vrienden en familie hebben gestuurd:
"Wat ik graag zou willen is dat het naar ons en de kids gewoon is zoals het is, het is K^%$#T maar het is zoals het is & we gaan zoveel mogelijk gewoon doen😊 We staan open voor vragen/opmerkingen, lieve gekke berichten of anders.... "
De dagen erna blijkt dat dat ook wel voor anderen fijn is om er zo open over te zijn en komen er veel mensen langs, berichtjes binnen, lieve kaarten, bossen bloemen, geluksmuntjes en kleine kadootjes (voel mij bijna jarig 😂) Het doet ons goed💕
De nachten zijn lang maar wat we slapen slapen we heel diep, Dennis is al sinds 4 mei thuis en dat voelt ook zo fijn! Samen kunnen we dit aan zegt hij!! De kids hebben veel vragen die ze te pas en te onpas stellen en waar wij zo eerlijk mogelijk op antwoorden maar ze gaan gelukkig ook door met hun bezigheden, de vakantie is voorbij op naar het laatste trimester en voor Lune op naar het einde van de basisschool!
& nu is het 10 mei, mag ik vanaf vanmorgen al niks meer eten, wel heeeel veeel drinken en ga ik straks om 13.30 uur volgepompt met radioactief spul door de scan heen. Die radioactieve suiker die vinden kankercellen lekker en die lichten op als er dus uitzaaiingen zijn. Stan zegt "mam, als alles oplicht ben je dus een gloeilamp" 😂 (galgenhumor is dus erfelijk :)
De meest wilde scenario's zijn de afgelopen dagen door mij heen gegaan maar de angst voor serieuze uitzaaiingen in mijn longen, lever, botten, hersens, weet ik veel...begint nu toch wel te winnen😰 Bizar, vorige week leek borstkanker de ergste diagnose die ik kon bedenken...maar nu
Reacties
Een reactie posten