Zo de chemo's zijn gelukkig achter de rug.....de champagne is opengegaan en we hebben getoast op het einde van het chemische goedje🍸🍸Op naar fase twee, de operatie!
Chemo is inmiddels twee weken geleden en ik ben enorm in de "regelstand" geschoten nadat mijn lijf de bijwerkingen van het laatste shotje chemie verwerkt had 😷 Na deze kuur toch wel weer heel erg moe en nu ook tintelende vinger en voeten (neuropathie) en opgezette enkels en handen, nieuwe bijwerking; vocht vasthouden😣
De regelstand:
Nieuwe planten in de woonkamer, de schuur opruimen en de schoenenkast moet NU uitgezocht worden, de regenpakken ook hoognodig gesorteerd. Ansichtkaarten allemaal onder een mooie stolp doen in plaats van bovenop de kasten, dit duurde trouwens wel een uur want elke kaart moest ik even opnieuw lezen en bekijken......Het zijn er echt ontzettend veel, zoveel mensen, soms uit onverwachte hoek, die even een kaartje sturen en aan ons denken, zo lief! Dat doet ons zo goed 💓
Terug naar de regelstand:
Keukenkastjes opnieuw gesorteerd, de wintersport alvast geboekt en wat voor eten serveren ze eigenlijk in het ziekenhuis? Het internet afgespeurd naar vóór en na foto's van de operatie en welke vormen van reconstructie zijn er?
Ook nog op zoek naar nachthemden met knoopjes, handig na de operatie, ook dat laatste duurde even voordat ik ze had want over het algemeen zijn nachthemden mét knoopjes redelijk bloemig, oubollig & oma-achtig😜
Regelstand, dat is wel heel erg mijn ding....controle houden en regelen hoe het allemaal moet gaan of zou moeten gaan. Het liefste "regel" ik in september de sinterklaaskadootjes vast en regel ik ook nog welke route de kids naar school fietsen...dat laatste is een beetje overdreven maar geeft wel aan dat ik best een controlfreakerig type ben😊
En laat borstkanker nou net een "dingetje" zijn waarbij ik alle controle heb moeten loslaten er valt simpelweg niet te regelen hoe ik reageer op chemo, niet te plannen wanneer de artsen mij "gaan bespreken" of gaan opereren en niet alvast te regelen welke onderzoeken ik nog krijg of hoe het uiteindelijke resultaat zal zijn na amputatie en bestraling en reconstructie.
Nou is de operatie voor mijn gevoel wel beter te "regisseren" dan de chemo,
chemo is elke keer weer zo ongrijpbaar. De operatie is duidelijk: intake, opname, narcose, amputatie, 1 of 2 nachtjes blijven, als het goed gaat daarna naar huis en mijn lijf kan beginnen met herstellen en revalideren (ik weet dat dit simpel klinkt en het vast niet simpel gaat worden maar het is beter te "controleren" dan de onverwachte wendingen van de chemie)
Een vraag die vaak gesteld wordt is hoe ik er nou eigenlijk (psychisch) in sta dat ik straks nog maar 1 borst heb? Natuurlijk heb ik daar over nagedacht, vaak zelfs en ik onderschat het psychische gedeelte zeker niet!
Psyche is een stukje dat ik helemaal niet kan controleren maar alleen straks kan ervaren.
Zoals ik er nu over denk en wat ik nu voel zal dat natuurlijk moeilijk worden maar ik denk ook dat ik nuchter genoeg ben om het te accepteren als onderdeel onderweg naar een gezond lijf!
Woensdag of donderdag gaan de artsen en chirurgen mij bespreken in het artsenteam (en daar mag ik vast niet bij zijn om alvast een en ander te "regelen" 😂😂)
Ik moet wachten tot vrijdagmiddag de 22ste en dan horen we het plan van aanpak:
Wordt het eerst alleen één lymfeklier en gaat daarna mijn borst eraf doen of ze het tegelijk en dan eventueel een tweede operatie voor de lymfeklieren in mijn oksel. En wanneer de operatie in de planning staat.
& Als ik de datum weet dan "regel" ik een ziekenhuistasje met alle benodigdheden en geef de regie daarna toch maar aan de chirurg 😎)
Chemo is inmiddels twee weken geleden en ik ben enorm in de "regelstand" geschoten nadat mijn lijf de bijwerkingen van het laatste shotje chemie verwerkt had 😷 Na deze kuur toch wel weer heel erg moe en nu ook tintelende vinger en voeten (neuropathie) en opgezette enkels en handen, nieuwe bijwerking; vocht vasthouden😣
De regelstand:
Nieuwe planten in de woonkamer, de schuur opruimen en de schoenenkast moet NU uitgezocht worden, de regenpakken ook hoognodig gesorteerd. Ansichtkaarten allemaal onder een mooie stolp doen in plaats van bovenop de kasten, dit duurde trouwens wel een uur want elke kaart moest ik even opnieuw lezen en bekijken......Het zijn er echt ontzettend veel, zoveel mensen, soms uit onverwachte hoek, die even een kaartje sturen en aan ons denken, zo lief! Dat doet ons zo goed 💓
Terug naar de regelstand:
Keukenkastjes opnieuw gesorteerd, de wintersport alvast geboekt en wat voor eten serveren ze eigenlijk in het ziekenhuis? Het internet afgespeurd naar vóór en na foto's van de operatie en welke vormen van reconstructie zijn er?
Ook nog op zoek naar nachthemden met knoopjes, handig na de operatie, ook dat laatste duurde even voordat ik ze had want over het algemeen zijn nachthemden mét knoopjes redelijk bloemig, oubollig & oma-achtig😜
Regelstand, dat is wel heel erg mijn ding....controle houden en regelen hoe het allemaal moet gaan of zou moeten gaan. Het liefste "regel" ik in september de sinterklaaskadootjes vast en regel ik ook nog welke route de kids naar school fietsen...dat laatste is een beetje overdreven maar geeft wel aan dat ik best een controlfreakerig type ben😊
En laat borstkanker nou net een "dingetje" zijn waarbij ik alle controle heb moeten loslaten er valt simpelweg niet te regelen hoe ik reageer op chemo, niet te plannen wanneer de artsen mij "gaan bespreken" of gaan opereren en niet alvast te regelen welke onderzoeken ik nog krijg of hoe het uiteindelijke resultaat zal zijn na amputatie en bestraling en reconstructie.
Nou is de operatie voor mijn gevoel wel beter te "regisseren" dan de chemo,
chemo is elke keer weer zo ongrijpbaar. De operatie is duidelijk: intake, opname, narcose, amputatie, 1 of 2 nachtjes blijven, als het goed gaat daarna naar huis en mijn lijf kan beginnen met herstellen en revalideren (ik weet dat dit simpel klinkt en het vast niet simpel gaat worden maar het is beter te "controleren" dan de onverwachte wendingen van de chemie)
Een vraag die vaak gesteld wordt is hoe ik er nou eigenlijk (psychisch) in sta dat ik straks nog maar 1 borst heb? Natuurlijk heb ik daar over nagedacht, vaak zelfs en ik onderschat het psychische gedeelte zeker niet!
Psyche is een stukje dat ik helemaal niet kan controleren maar alleen straks kan ervaren.
Zoals ik er nu over denk en wat ik nu voel zal dat natuurlijk moeilijk worden maar ik denk ook dat ik nuchter genoeg ben om het te accepteren als onderdeel onderweg naar een gezond lijf!
Woensdag of donderdag gaan de artsen en chirurgen mij bespreken in het artsenteam (en daar mag ik vast niet bij zijn om alvast een en ander te "regelen" 😂😂)
Ik moet wachten tot vrijdagmiddag de 22ste en dan horen we het plan van aanpak:
Wordt het eerst alleen één lymfeklier en gaat daarna mijn borst eraf doen of ze het tegelijk en dan eventueel een tweede operatie voor de lymfeklieren in mijn oksel. En wanneer de operatie in de planning staat.
& Als ik de datum weet dan "regel" ik een ziekenhuistasje met alle benodigdheden en geef de regie daarna toch maar aan de chirurg 😎)
Reacties
Een reactie posten